W większej części przypadków kierowca pracujący w przedsiębiorstwie lub organizacji wykonuje kursy okazjonalne. W takiej sytuacji pracodawca nie ma obowiązku ustalać dla niego żadnych grafików pracy.

Czas pracy ludzi pracujących jako kierowca samochodu osobowego w dużej mierze jest uregulowany przez zapisy odrębne od rozporządzenia z 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy DU z 2014 r. poz. 150002 ze zmianami Część z nich zawiera ustawa z 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierujących. Nie wszystkie wspomniane przepisy znajdują jednak zastosowanie w wypadku kierowców samochodów osobowych. Przepisów nie stosuje się m.in. do ustawy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 561/2006 z 15 marca 2006 r. w kwestii harmonizacji co poniektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, a także umowy AETR, czyli umowy europejskiej tyczącej się pracy załóg samochodów przeprowadzających międzypaństwowe przewozy drogowe.

Każdy kierowca samochodu osobowego musi mieć prawo jazdy kategorii B, co najmniej trwającą rok praktykę za kierownicą, zaświadczenie o niekaralności, orzeczenie o wpisie do rejestru kierowców naruszających przepisy RD, dyspozycyjność, zaangażowanie i samodyscyplinę i wysoką kulturę osobistą. Musi zachowywać samochód w odpowiedniej czystości oraz ponadto mile oceniane jest doświadczenie na podobnym etacie, udokumentowana bezszkodowa jazda, czy też znajomość topografii różnych miejscowości, a ponadto w niektórych przypadkach także znajomość j. angielskiego w stopniu komunikatywnym. Co poniektórzy zwierzchnicy mogą wymagać ponadto posiadania swojego telefonu komórkowego ze stałym dostępem do sieci.

Kierowcy mogliby mieć nadzieję na stosunkowo duże zarobki oraz częste premie. Ponadto niektóre podmioty proponują pracę w godzinach wybranych przez pracowników, co jest bardzo wygodne przykładowo dla studentów.